Sunday, April 28, 2013

H Χαρμολύπη ή το Χαροποιόν Πένθος




Για κάποιο, ανεξήγητο κατά βάση, λόγο είμαι σφόδρα πεπεισμένη ότι ο σκοτεινός ήχος κάνει ένα δυναμικό comeback. Πιθανότερα βέβαια αυτό  να είναι μια δικιά μου προβολή, επηρεασμένη από τον τρόπο που βλέπω τώρα και πάντα τα πράγματα...απαισιόδοξα, σκοτεινά και δυστοπικά.

Η ίδια η "σκοτεινή" μουσική υπηρετεί τη θεώρηση αυτή αλλά ταυτόχρονα αμβλύνει τα οδυνηρά συναισθήματα.

Δύο πολύ όμορφα τραγούδια που καίγονται αργά αργά όσο ακούγονται από τα ηχεία.






Ποπ μελωδίες (λάτρευαν τις Supremes) πασπαλισμένες με μπόλικη post punk μελαγχολία και αποστασιοποίηση.


Και κάτι ολόφρεσκο:



Οι Νεο-Υορκέζοι Tempers που είναι ακόμα επίσης σχεδόν άγνωστοι έβγαλαν πριν δέκα μέρες περίπου αυτό τον κολλητικό, σκοτεινό electro ύμνο που λοξοκοιτάει τόσο σε darkwave όσο και σε shoegaze μεριές ενώ τα φωνητικά της Jasmine Golestaneh προσθέτουν το απαραίτητο μελόδραμα που ενεργοποιεί τον μηχανισμό της ταύτισης εμού με την καλλιτέχνιδα η οποία σε 4 περίπου λεπτά διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη.
(* για κάποιο λόγο ανεξαρτήτως φάσης/κατάστασης και περιεχομένου της μουσικής μπορεί κανείς να ταυτιστεί με οποιοδήποτε κομμάτι κάνει αυτό το μυστήριο κλικ στο μυαλό και την καρδιά)